Ξένια Μαρίνου

Αντίσταση, συνθηκολόγηση, επανάσταση. Πολεμικές μεταμορφώσεις του Παρισιού από τον γαλλοπρωσικό πόλεμο στην Παρισινή Κομμούνα

Από τον Σεπτέμβριο του 1870 έως τον Μάιο του 1871, το Παρίσι περνά διαδοχικά από την αντίσταση στον αποκλεισμό, τη συνθηκολόγηση και τέλος στην εμφύλια διαμάχη. Η πόλη εισέρχεται σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης μεγάλης διάρκειας, στην οποία ωστόσο ξεχωρίζουν στιγμές ιδιαίτερης έντασης, με διαφορετικά κάθε φορά χαρακτηριστικά, ξεκινώντας από τον πρώτο βομβαρδισμό της πόλης τον Δεκέμβριο του 1870 και καταλήγοντας στους εμπρησμούς της αιματηρής εβδομάδας.
Στο παραπάνω πλαίσιο ερωτήματα για το δικαίωμα στην πόλη κρύβονται ή αναδύονται μέσα στον μανδύα της εθνικής άμυνας, επαναπροσδιορίζονται διαρκώς και διατυπώνονται με παρρησία τις ημέρες της Παρισινής Κομμούνας, όταν πλέον συντελείται η διοικητική αποκοπή του Παρισιού και η πρόσκαιρη αλλά σχεδόν πλήρης αυτονόμησή του.
Η ανακοίνωση εξετάζει το τελευταίο εξάμηνο της θυελλώδους αυτής περιόδου ως αγώνα για τη διεκδίκηση και τον έλεγχο της πόλης καθώς και τις διαδικασίες αναδιαμόρφωσης της καθημερινής ζωής στις συγκεκριμένες συγκυρίες.